Skutki zawarcia kilku umów o pracę na czas określony? Jakie zasady obowiązują w firmach stosujących pakiet antykryzysowy?

Zgodnie z art. 25[1] § 1 kodeksu pracy (k.p.), zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej
a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła jednego miesiąca.

Zasada ta została jednak czasowo zawieszona ustawą z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. nr 125, poz. 1035 ze zm.), czyli tzw. pakietem antykryzysowym. Ustawa ta wprowadziła 24-miesięczny okres terminowego zatrudniania, niezależnie od liczby zawartych w tym czasie umów na czas określony. Regulacja ta dotyczy umów zawartych po 22 sierpnia 2009 r., czyli po wejściu ustawy w życie oraz umów zawartych przed tą datą, jeżeli termin ich rozwiązania przypada przed 1 stycznia 2012 r.

Innymi słowy, w okresie obowiązywania pakietu antykryzysowego – do 31 grudnia 2011 r. – nie obowiązuje wspomniana wyżej zasada, zawarta w art. 25[1] § 1 k.p., iż trzecia umowa na czas określony przekształca się z mocy prawa w umowę na czas nieokreślony.

Ograniczenia czasu trwania umów na czas określony zawarte w ustawie antykryzysowej obowiązują wszystkich przedsiębiorców niezależnie od tego, czy znajdują się w przejściowych trudnościach finansowych, czy też ich sytuacja ekonomiczna jest dobra. Jedynie pracodawcy, którzy nie są przedsiębiorcami, w dalszym ciągu stosują zasadę określoną w art. 25 [1] k.p.

Pod rządami pakietu antykryzysowego pracodawca nie jest w żaden sposób ograniczony ilością zawieranych z pracownikiem umów na czas określony, istotne jest jedynie, by w sumie okres terminowego zatrudnienia nie przekroczył 24 miesięcy. Dla umów na czas określony zawartych 22 sierpnia 2009 r. termin ten upływa 22 sierpnia 2011 r. Po tym terminie pracownik będzie uprawniony do złożenia do sądu pracy pozwu o ustalenie istnienia stosunku pracy na czas nieokreślony.
Aby uniknąć przekroczenia 24-miesięcznego limitu zatrudnienia, pracodawca powinien rozwiązać umowę na czas określony z zachowaniem 2-tygodniowego wypowiedzenia (oczywiście, tylko wtedy, jeżeli umowa przewidywała taką możliwość jej rozwiązania), a następnie zachować 3-miesięczną przerwę zatrudnienia.

Autor: Urszula Młynarczyk, Radca prawny, Rachelski i Wspólnicy