Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2017 roku w sprawie o sygn. II PK 26/16 dotyczył odwołania pracownika z urlopu wypoczynkowego.
Regulacja prawna – odwołanie pracownika z urlopu wypoczynkowego
Zgodnie z art. 152 par. 1 Kodeksu pracy (K.p.) pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. W świetle art. 167 par. 1 K.p. pracodawca może odwołać pracownika z urlopu tylko wówczas, gdy jego obecności w zakładzie wymagają okoliczności nieprzewidziane w chwili rozpoczynania urlopu.
Pracodawca nie może żądać, żeby pracownik podawał mu swój prywatny numer telefonu lub adres swojej poczty elektronicznej. W piśmiennictwie wyrażony został jednak pogląd zgodnie, z którym „ (…) w przypadku pracowników, którzy zajmują kierownicze stanowiska można wprowadzić w przepisach wewnątrzzakładowych obowiązek podania numeru telefonu, pod którym te osoby będą dostępne w czasie urlopu wypoczynkowego. (…) Można (…) ustalić (…) obowiązek odbierania połączeń przychodzących na telefon służbowy. Obowiązek ten może dotyczyć tylko pracowników kluczowych dla firmy lub niezbędnych w razie awarii”. [1]
Stan faktyczny
Pracownik J.T. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku project manager.
W okresie od 22 kwietnia 2011 r. do końca stycznia 2012 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Następnie pracodawca udzielił mu urlopu wypoczynkowego do dnia 10 lutego 2012 r. W dniu 9 lutego pracodawca chciał telefonicznie odwołać go z urlopu ponieważ „już dziś potrzeby jest w pracy przy realizacji projektu”. Rozmowę przerwały zakłócenia, ponieważ w czasie rozmowy telefonicznej pracownik prowadził samochód.
Po tej rozmowie, pracownik otrzymał od pracodawcy e-maila na adres prywatnej poczty elektronicznej z informacją, że zostaje odwołany „(…) z urlopu ze względu na nagłą potrzebę pracodawcy” oraz dwa smsy w tej samej sprawie.
Wiadomość od pracodawcy z poczty elektronicznej pracownik odebrał następnego dnia. W dniu 13 lutego 2012 r. otrzymał pismo z dnia 10 lutego, w którym pracodawca rozwiązuje łączącą strony umowę o pracę w „trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., uzasadniając swą decyzję bezzasadną odmową stawienia się do pracy w związku z odwołaniem w dniu 9 lutego 2012 r. z urlopu wypoczynkowego”.
Pogląd Sądu Najwyższego
W uzasadnieniu wyroku Sąd Najwyższy zgodził się ze stanowiskiem sądu II instancji że:
„pracownik korzystający z urlopu wypoczynkowego nie ma obowiązku codziennego kontrolowania prywatnej poczty elektronicznej, zwłaszcza, gdy strona pozwana nie wykazała, że wykorzystywała ten sposób komunikacji z powodem w dotychczasowej praktyce kontaktów zawodowych”.
Ponadto stwierdził że:
„Nie należy zatem wymagać od niego, z powołaniem się na art. 60 k.c. w związku z art. 300 k.p., aby odczytywał intencję pracodawcy odwołania z urlopu wypoczynkowego, z faktów konkludentnych, na przykład z rozmowy telefonicznej przeprowadzonej w przedostatnim dniu urlopu, w której uzyskuje informację, że jest potrzebny w pracy. (…) Jednocześnie trzeba podnieść, że również w wypadku złożenia oświadczenia woli w postaci elektronicznej, zgodnie z art. 61 § 2 k.c., jest ono złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią”.
Źródło: Źródło: Sad Najwyższy – wyrok SN z dnia 8 marca 2017 r., II PK 26/16 http://www.sn.pl/sites/orzecznictwo/Orzeczenia3/II%20PK%2026-16-2.pdf
Objaśnienie:
[1] Pigulski M., [w:] Praca zbiorowa, Kodeks pracy 2016 z komentarzem, Warszawa 2015, s. 327
Stan prawny na 29 czerwca 2017 roku
W.K.
