Czy pracownik zatrudniony w systemie zadaniowym ma prawo do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych?

16 stycznia 2010

785

Zgodnie z art. 140 k.p. – zadaniowy system czasu pracy może być stosowany w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy, jej organizacją albo miejscem jej wykonywania. Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art. 129 k.p. W przypadku zadaniowego czasu pracy pracodawca nie określa godzin pracy natomiast zadania, które pracownik ma wykonać. W zasadzie czas realizacji tych zadań leży wówczas w gestii pracownika, który sam decyduje o długości dnia pracy. Należy zauważyć, iż błędem jest wprowadzanie przez pracodawców zadaniowego czasu pracy oraz równoczesne określanie godzin pracy, w czasie których dany pracownik powinien pozostawać w dyspozycji pracodawcy.
Należy jednak pamiętać, że kodeks pracy wskazuje, iż pracodawca powierzając pracownikowi dane zadania powinien mieć na uwadze wymiar czasu pracy, który wynika z norm określonych w art. 129 k.p. – tzn. 8 godzinnej normy dobowej oraz przeciętnie 40 godzinnej normy tygodniowej w przeciętnie 5 dniowym tygodniu pracy. Ponadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 sierpnia 1999 r. (I PKN 181/99) orzekł, iż nazwanie czasu pracy „zadaniowym” nie wyłącza stosowania przepisów o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych. Wobec tego godziny nadliczbowe będą wchodziły w grę, jeżeli wyznaczonych zadań pracownik nie będzie mógł wykonać w normalnym czasie pracy. Wówczas nabędzie on roszczenie o ustalenie wynagrodzenia z uwzględnieniem dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Jednakże praca w godzinach nadliczbowych nie będzie miała zastosowania, gdy zadania zostały powierzone w sposób prawidłowy, zaś praca w wymiarze przekraczającym normy czasu pracy nastąpiła z winy leżącej po stronie pracownika np. była spowodowana niską wydajnością pracy owego pracownika.