Faktura VAT podrobiona, przerobiona lub fikcyjna – jaka kara w 2017 roku?

Ministerstwo Sprawiedliwości podało, że wyłudzanie podatku od towarów i usług (VAT) stało się w ostatnich latach niezwykle groźnym procederem przestępczym, wskutek którego budżet Państwa ponosił gigantyczne szkody. Według ustaleń NIK, organy kontroli skarbowej wykryły w 2015 roku fikcyjne faktury na kwotę 81,9 mld zł. To kwota ponad półtora razy większa niż ówczesny deficyt budżetowy.

Wyłudzaniem VAT najczęściej zajmują się zorganizowane grupy przestępcze działające na skalę międzynarodową. Sprawcy przedstawiają fałszywe dokumenty, na podstawie których wyprowadzają pieniądze z budżetu państwa m.in. pod pretekstem rzekomo zapłaconego wcześniej podatku VAT.

Nowe kategorie przestępstw

Z dniem 1 marca 2017 roku weszła w życie przygotowana w Ministerstwie Sprawiedliwości Ustawa z dnia 10 lutego 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2017 r., poz. 244).

Wprowadza do Kodeksu karnego (K.k) dwie nowe kategorie przestępstw związanych z fakturą VAT tj.

1) wystawianie fikcyjnych faktur VAT,

2) podrabianie i przerabianie faktur VAT w celu użycia ich jako autentycznych.

Kary za wyłudzanie VAT – zobacz jakie

Z art. 270a § 1 Kodeksu karnego wynika, że kto, w celu użycia za autentyczną, podrabia lub przerabia fakturę lub takiej faktury jako autentycznej używa podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Na podstawie art. 271a § 1 K.k. takiemu samemu wymiarowi kary podlega ten, kto wystawia fakturę lub faktury, zawierające kwotę należności ogółem, której wartość lub łączna wartość jest znaczna, poświadczając nieprawdę co do okoliczności faktycznych (…).

W przypadku, gdy mają miejsce powyższe przestępstwa, ale kwota należności z faktury lub faktur jest większa niż dziesięciokrotność kwoty określającej mienie wielkiej wartości, sprawca przestępstwa może zostać ukarany pozbawieniem wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karą 25 lat pozbawienia wolności. Powyższe wynika z art. 277a § 1 K.k.

Zgodnie z art. 115 § 6 K.k. „Mieniem wielkiej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 1.000.000 złotych”.

Linia orzecznicza Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy w Postanowieniu z dnia 10 lipca 2013 r., w sprawie o sygnaturze II KK 20/13 wyraził następujący pogląd: „(…) osoba, która tworzy lub współtworzy podmiot gospodarczy jedynie w celu wykorzystania procedury zwrotu nadpłaconego VAT i podejmuje działania dla osiągnięcia tego celu przez nabywanie lub podrabianie dokumentów związanych z tym podatkiem, przedkładając je następnie odpowiedniemu organowi skarbowemu, bez prowadzenia poza tym jakiejkolwiek działalności gospodarczej rozliczanej ze Skarbem Państwa, dopuszcza się przestępstwa powszechnego, o jakim mowa w art. 286 § 1 k.k., a nie przestępstwa skarbowego z art. 76 § 1 k.k.s.”

Dzieje się tak dlatego, ponieważ, „wystawiona faktura, która nie dokumentuje rzeczywistej sprzedaży między wskazanymi w niej podmiotami, jest prawnie bezskuteczna, a w następstwie nie może wywoływać żadnych skutków podatkowych u odbiorcy” i że w związku z tym „kwota wykazana w fakturach, jako podatek nie jest faktycznym podatkiem należnym Skarbowi Państwa, lecz kwotą jedynie <<odgrywającą rolę>> tego podatku”. Pod kątem przepisów prawa karnego takie zachowanie – zgodnie z tezą ww. postanowienia jest traktowane jako wypełniające znamiona przestępstwa oszustwa.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 10 lutego 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2017 r., poz. 244)

Źródło: Ministerstwo Sprawiedliwości – www.ms.gov.pl

Stan prawny na 28 marca 2017 roku     

WK