Strona główna Aktualności Wniosek o rozłożenie na raty zaległości podatkowej

Wniosek o rozłożenie na raty zaległości podatkowej

2610
PODZIEL SIĘ

Zdarza się tak, że na skutek braku wiedzy, zmienności w interpretacji przepisów podatkowych czy też innych z przyczyn podatnicy mogą zostać objęci postępowaniami podatkowymi prowadzącymi do wydania przez organ podatkowe decyzji określających wysokość zaległości podatkowej w danym podatku.

Czasami kwoty zaległości podatkowych wynikające z takiej decyzji, w szczególności przy uwzględnieniu jeszcze odsetek skarbowych mogą być dość wysokie.

O ile, być może mniejszy problem z płatnością mogą mieć większe podmioty gospodarcze w tym spółki, to jeśli chodzi o drobnych przedsiębiorców i osoby fizyczne nieraz konieczność zapłacenia podatku o tak wysokiej wartości może decydować o ich „być albo nie być”.

Rozłożenie na raty zaległości podatkowej – czy możliwe?

W tym przypadku szansą dla podatnika może być złożenie wniosku i rozłożenie na raty zaległości podatkowej także z odsetkami za zwłokę. Podstawowe regulacje w tym zakresie zostały zawarte w art. 67a Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2017, poz. 201 z późn. zm.).

Rozłożenie na raty zaległości podatkowej – jakie są warunki?

Art. 67a Ordynacji podatkowej wskazuje, że rozłożenie na raty zaległości podatkowej może nastąpić wyłącznie na wniosek podatnika. Dodatkowo ustawa wprowadza zapis zgodnie z którym może to nastąpić jedynie w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym.

W każdym przypadku decyzja organu podatkowego jest jego decyzją uznaniową tzn. organ wydaje decyzję rozkładającą zaległość podatkową na raty lub też odmawiającą takiego rozłożenia po przeanalizowaniu wniosku podatnika oraz dołączonych do niego załączników.

Oczywista owe załączniki powinny odnosić się do owego ważnego interesu podatnika lub też ważnego interesu publicznego.

Wniosek o rozłożenie na raty zaległości podatkowej – ważny interes podatnika

Praktyka wskazuje, że w chwili obecnej uzyskanie zgody na rozłożenie na raty zaległości podatkowej jest bardzo trudne. Organy podatkowe jedynie w skrajnych przypadkach typu bezdomność, brak jakiegokolwiek majątku czy obłożoną chorobę nie rokującą polepszenia zdają się przychylać do wniosku podatnika.

Natomiast zgoła inne stanowisko prezentują sądy administracyjne, które nakazują badać generalnie sytuację finansową, majątkową podatnika i oceniać czy będzie on zdolny bez zagrożenia dla egzystencji własnej oraz swojej rodziny zaległość podatkową zapłacić. Rozłożenia na raty nie można ograniczać tylko i wyłącznie do sytuacji nadzwyczajnych.

Wnioski takie potwierdzają m.in. następujące orzeczenia NSA:

  • Pojęcia ważnego interesu podatnika nie można ograniczać tylko i wyłącznie do sytuacji nadzwyczajnych czy też zdarzeń losowych uniemożliwiających uregulowanie zaległości podatkowych, albowiem pojęcie to funkcjonuje w zdecydowanie szerszym znaczeniu, uwzględniającym nie tylko sytuacje nadzwyczajne, ale również normalną sytuację ekonomiczną podatnika, wysokość uzyskiwanych przez niego dochodów oraz wydatków, a w tym względzie również wydatków ponoszonych w związku z ochroną zdrowia własnego lub członków najbliższej rodziny (koszty leczenia)” – z wyroku WSA Gdańsk z dnia 18-11-2010 II SA/Gd 217/10,
  • Ważny interes publiczny uzasadniający umorzenie zaległości podatkowej występować może w sytuacji, gdy zapłata zaległości podatkowej spowoduje konieczność sięgania przez podatnika do środków pomocy państwa, gdyż nie będzie on w stanie zaspokajać swoich elementarnych potrzeb materialnych” – z wyroku WSA Lublin z dnia 06-10-2010 I SA/Lu 52/10.

Także komentatorzy prawniczy potwierdzają powyższe tezy i tak np. z komentarza do Ordynacji Podatkowej prof. Dzwonkowskiego (red. Dzwonkowski 2014 wyd. 5/ Dzwonkowski Legalis Internet) wynika, że:

  • „Uzasadnia umorzenie również brak środków na pokrycie niezbędnych wydatków bieżących, koniecznych do utrzymania rodziny, w tym małoletnich dzieci, spowodowany niskimi dochodami; brak ten może być w określonych okolicznościach uznany za podstawę umorzenia (wyr. NSA z 18.6.1999 r., I SA/Łd 1120/97, niepubl.). Przesłanką umorzenia może być pożar, choroba oraz bezrobocie osoby zobowiązanej, jeżeli nie posiada ona innych źródeł dochodu pozwalających na spłatę należności (wyr. NSA z 17.3.1994 r., SA/PO 3597/93, Wspólnota 1994, Nr 39, s. 14).
  • Pożądane jest porównywanie sytuacji ubiegającego się o umorzenie z sytuacją przeciętnego podatnika danego podatku (wyr. NSA z 1.6.1994 r., III SA 1734/93, Wspólnota 1994, Nr 42, s. 16). Generalnie umorzenie należy zastosować, gdy zapłata zaległości podatkowych naruszałaby elementarne zasady sprawiedliwości i praworządne relacje między obywatelami a państwem (wyr. NSA z 7.5.1999 r., III SA 5402/98, niepubl.).
  • Do takich przypadków zaliczyć można np. znaczne obniżenie zdolności płatniczej podatnika, spowodowane klęską lub innym wypadkiem losowym, a także podważenie w istotny sposób warunków egzystencji jego rodziny lub spowodowanie upadku gospodarstwa bądź też prowadzonego zakładu w wyniku spłaty lub wyegzekwowania zaległości podatkowych (wyr. NSA z 11.5.1984 r., III SA 233/84, ONSA 1984, Nr 1, poz. 47)”.

Zatem wniosek o rozłożenie zaległości podatkowej na raty, aczkolwiek trudny do przeprocedowania można próbować skonstruować w taki sposób, żeby możliwie jasno i przekonująco przedstawić sytuację podatnika i tym samym co najmniej podjąć próbę uzyskania korzystnego stanowiska organu podatkowego.

Jeśli są Państwo zainteresowani przedstawionym powyżej tematem oraz złożeniem wniosku w ww. zakresie , jesteśmy do Państwa dyspozycji i czekamy na kontakt.

Stan prawny na dzień 4 października 2017 r.

Małgorzata Gach – radca prawny i doradca podatkowy, Kancelaria „Gach, Mizińska” w Krakowie, www.gm-legal.pl, autorka bloga Podatki w spółkach.