W artykule zostały omówione wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zawiera on właściwe przepisy ustawy podatkowej, wybrane interpretacje indywidualne organu skarbowego oraz orzecznictwo sądów administracyjnych.
Kto może odliczyć ulgę rehabilitacyjną?
Z art. 26 ust. 1 pkt 6 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 200 (ustawa o PIT) wynika, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, który ma na utrzymaniu osoby niepełnosprawne może odliczyć od dochodu w PIT 2017 wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych poniesione w tym roku podatkowym. Co istotne, dochód osoby niepełnosprawnej pozostającej na utrzymaniu podatnika tj. współmałżonka, dzieci własnych i przysposobionych, dzieci obcych przyjętych na wychowanie, teściów, pasierbów, rodziców, rodzeństwa, ojczyma, macochy, zięciów, synów nie powinien przekraczać w 2017 r. kwoty 10 080 zł. (art. 7e ustawy o PIT).
Status osoby niepełnosprawnej
Warunkiem odliczenia niniejszych wydatków, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, lub
2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Wynika z art. 26 ust. 7d ustawy o PIT.
Co ważne, odlicza się zawsze kwotę, którą poniósł podatnik z własnych zasobów finansowych, a nie pochodzącą z dofinansowania.
Pisaliśmy o tym w dwóch artykułach:
Ulgi w PIT: Ulga rehabilitacyjna (1) – https://lexagit.pl/ulgi-pit-ulga-rehabilitacyjna-1/
Ulgi w PIT: Ulga rehabilitacyjna, w tym ulga na leki (2) – https://lexagit.pl/ulgi-pit-ulga-rehabilitacyjna-tym-ulga-leki-2/
Wydatki na używanie samochodu osobowego w uldze rehabilitacyjnej 2017
W ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczeniu od dochodów w PIT 2017 podlegają m.in. wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł (art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o PIT).
Z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 15 września 2016 r., w sprawie I SA/Ke 340/16 wynika, że „Ulga rehabilitacyjna nie ma, (-) charakteru ryczałtowego. (-) Zastosowanie terminu „wysokość nieprzekraczająca” oznacza zaś, że wskazana kwota 2 280 zł wyznacza jedynie górną granicę odliczenia z tytułu używania samochodu osobowego w danym roku podatkowym, a nie kwotę ryczałtową dla wszystkich podatników, którzy w tymże roku podatkowym używali własnego samochodu osobowego dla celów wskazanych w cytowanym przepisie”.
W uzasadnieniu projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne [1] czytamy:
„Proponuje się rozszerzenie stosowania tego odliczenia, bowiem ustawa w ramach tej ulgi daje możliwość odliczenia od dochodu wydatków poniesionych nie tylko na cele rehabilitacyjne ale także wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Zatem uzasadniona jest likwidacja ograniczenia dotyczącego zabiegów rehabilitacyjnych oraz rozszerzenia prawa do odliczenia do wszystkich osób niepełnosprawnych bez względu na posiadaną grupę inwalidzką. Zmiana ta przyczyni się do ułatwienia codziennego życia, bowiem oprócz zabiegów rehabilitacyjnych osoby te wykorzystują samochód na przejazdy do lekarza, pracy czy na zakupy” .
Stosownego odliczenia dokonuje się w rocznym zeznaniu podatkowym PIT- 36 , PIT – 37 lub PIT – 28, do których należy dołączyć PIT/O.
Uprawdopodobnienie wydatku poniesionego na używanie samochodu osobowego w ramach ulgi rehabilitacyjnej
Każda ulga rehabilitacyjna przysługuje z tytułu poniesienia stosownych wydatków, a nie z samego faktu bycia osobą niepełnosprawną. Stąd też na żądanie organów podatkowych podatnik powinien uprawdopodobnić poniesiony wydatek w uldze rehabilitacyjnej ( art. 26 ust. 7c pkt 3 ustawy o PIT). [2]
W wyroku z dnia 5 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 994/15 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził następujący pogląd: „(-) Ustawodawca nie zwolnił jednak podatników z obowiązku wykazania faktu poniesienia wydatku zgodnie z celem określonym w uldze, lecz jedynie od obowiązku wykazania wysokości tego wydatku. A zatem, osoba ponosząca ten wydatek nie ma obowiązku posiadania dokumentów potwierdzających w sposób bezpośredni jego poniesienie, niemniej jednak winna ona uwiarygodnić i uprawdopodobnić cel przejazdów własnym samochodem osobowym, co może uczynić w sposób najbardziej dla siebie dogodny, np. poprzez przedłożenie karty zabiegowej, skierowania lekarskiego, zaświadczenia o uczestnictwie w zabiegach itp.”.
Stanowisko organu skarbowego
Z treści interpretacji indywidualnej prawa podatkowego znak: 0111-KDIB2-3.4011.49.2017.2.MK wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) wynika: „Jeżeli zatem Wnioskodawca dojeżdża własnym samochodem osobowym na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, to wydatki związane z jego używaniem, tj.: zakup opon, naprawę samochodu, OC, przeglądy rejestracyjne koszt wymiany opon mogą zostać odliczone od podstawy obliczenia podatku na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy.”
Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej znak: 0114-KDIP3-3.4011.505.2017.1.JK3 wydanej dnia 9 stycznia 2018 r. stwierdził z kolei, iż „(-) pod pojęciem wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu, ale i koszty utrzymania samochodu takie jak koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części czy obowiązkowego ubezpieczenia OC. (-) Zatem, podatnik może odliczyć tylko te wydatki, które faktycznie poniósł (do kwoty 2.280 zł), to oznacza, że nie może odliczyć kwoty 2.280 zł, jeżeli poniósł wydatki w kwocie niższej od wyżej wskazanej”.
Podstawa prawna:
– art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a pkt 14, ust. 7b, ust. 7c pkt 3, ust. 7d, ust. 7e, Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 200)
Objaśnienie:
[1] Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne –
http://orka.sejm.gov.pl/Druki8ka.nsf/Projekty/8-020-706-2017/$file/8-020-706-2017.pdf s. 55 (dostęp w dniu 24 kwietnia 2018 r. ).
[2] Z dyspozycji art. 26 ust. 7c pkt 3 ustawy o PIT wynika: W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.
Stan prawny na 24 kwietnia 2018 roku
Wanda Książek – współpracownik Portalu
Zapraszamy do kontaktu z Kancelarią, jeśli artykuł ten Państwa zainteresował lub potrzebują Państwo więcej informacji.
