Renta po wypadku

Zgodnie z zapisami Kodeksu cywilnego osoba, która spowodowała rozstrój zdrowia lub śmierć poszkodowanego jest zobowiązana do finansowania renty osobom znajdującym się na utrzymaniu zmarłego. Jeżeli natomiast poszkodowany nie zmarł na skutek doznanego uszczerbku na zdrowiu – sprawca zobowiązany będzie do pokrycia stałych kosztów leczenia i rehabilitacji oraz przystosowania poszkodowanego do nowego zawodu (jeżeli wykonywanie poprzedniego zawodu okaże się niemożliwe). Jeżeli dodatkowo powstają zwiększone koszty utrzymania czy utracone dochody – sprawca będzie również zobowiązany je ponieść.

Podstawą prawną roszczeń rentowych są poniższe artykuły Kodeksu cywilnego:
Art. 444.§1. W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.
§2. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.
§3. Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa.

Art. 446. § 1. Jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł.
§ 2. Osoba, względem której ciążył na zmarłym ustawowy obowiązek alimentacyjny, może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody renty obliczonej stosownie do potrzeb poszkodowanego oraz do możliwości zarobkowych i majątkowych zmarłego przez czas prawdopodobnego trwania obowiązku alimentacyjnego. Takiej samej renty mogą żądać inne osoby bliskie, którym zmarły dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania, jeżeli z okoliczności wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.

Renta dla dzieci – renta alimentacyjna
W przypadku gdy śmierć z winy osoby trzeciej poniesie ociec 3 dzieci, mąż a zarazem jedyny żywiciel rodziny, sprawca (bądź jego ubezpieczyciel) będzie zobowiązany do zapłaty miesięcznej renty wdowie oraz trójce dzieci. Ponieważ na poszkodowanych ciąży obowiązek przedstawienia stanu faktycznego i doznanej szkody – poszkodowani muszą przedstawić w toku postępowania sądowego dowody doznanych strat natury finansowej. W przypadku, gdy dzieci uczyły się, były niepełnoletnie, lub pod opieką niepracującej matki – są wszelkie podstawy do starania się o rentę alimentacyjną. Renta dla dzieci przysługiwać będzie do czasu uzyskania przez nie samodzielności finansowej (podjęcia pracy lub zakończenia nauki w szkole lub studiów). Wdowa może otrzymywać rentę alimentacyjną do czasu podjęcia pracy.

Przykład:
Na skutek wypadku śmierć poniosła Pani Agnieszka, żona i matka 2 niepełnoletnich dzieci. Mąż Pani Agnieszki nie pracował w tym czasie – zajmował się dziećmi. Z uwagi na uzyskiwane przez Panią Agnieszkę dochody – 4,500 zł miesięcznie netto, po wypadku rodzina pozostała bez środków do życia. Wdowiec podjął starania aby znaleźć pracę, jednak przez 6 miesięcy były one nieskuteczne. Po uzyskaniu prawomocnego wyroku karnego poszkodowany wystąpił o rentę dla siebie oraz dzieci. Dzieci otrzymały rentę do czasu uzyskania pełnoletniości, a poszkodowany – do czasu podjęcia pracy.

Renta z tytułu niezdolności do pracy lub zwiększonych potrzeb
Jeżeli poszkodowany dozna rozstroju na zdrowiu skutkującego długotrwałą, orzeczoną niezdolnością do pracy, ma prawo ubiegać się od sprawcy renty z tytułu niezdolności do pracy. Renta powinna zostać wypłacona przez sprawcę szkody lub jego ubezpieczyciela w kwocie pokrywającej w całości straty finansowe wynikłe z niezdolności do pracy.

Przykład:
Pan Marek na skutek wypadku doznał złamania nogi, skutkującego amputacją. Nie był zdolny do pracy przez okres 2,5 roku od momentu wypadku. Poszkodowany zarabiał miesięcznie 2500 zł netto. Z uwagi na doznane urazy ZUS przyznał mu rentę w wysokości 1000 zł netto. Pan Marek wystąpił do ubezpieczyciela sprawcy wypadku (swojego pracodawcy) o rentę za pośrednictwem kancelarii odszkodowawczej i uzyskał 1500 zł miesięcznej renty.

Kapitalizacja renty
Prawo daje możliwość wypłacenia renty skapitalizowanej, wypłaconej jednorazowo poszkodowanemu na wskazane konto. Z uwagi na charakter renty (środki mające zapewnić poszkodowanemu funkcjonowanie przez wiele miesięcy lub nawet lat!) kapitalizację renty należy uznać za wysoce niekorzystne dla poszkodowanych. Kapitalizacja renty jest często stosowana przez niektóre kancelarie odszkodowawcze, gdyż pozwala na pobranie od poszkodowanego-klienta wysokiej prowizji jednorazowo, co najczęściej nie jest możliwe przy rencie wypłacanej miesięcznie. W wielu przypadkach dodatkowo poszkodowani nie inwestują uzyskanych jednorazowo środków ze skapitalizowanej renty, doprowadzając do trudnej sytuacji finansowej w przyszłości.

Autorem zagadnienia jest Campter Odszkodowania, lider w dochodzeniu odszkodowań w Polsce i za granicą.

Chcesz uzyskać odszkodowanie? Wyślij zgłoszenie>>