Prawo podatkowe: Fundusz szkoleniowy korzystniejszy podatkowo

W dniu 22 sierpnia 2009 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 125, poz. 1035). Wśród szeregu zmian, głównie dotyczących przepisów prawa pracy, znalazły się także regulacje dotyczące prawa podatkowego. W pierwszej kolejności należy jednak przypomnieć, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) oraz art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) odpisy i wpłaty na fundusze tworzone przez podatników nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Odpisy i wpłaty na omawiane fundusze mogą być jednak wyjątkowo uznane za koszt uzyskania przychodu, o ile odrębne przepisy przewidują obowiązek lub możliwość ich utworzenia w ciężar kosztów.

W przypadku funduszu szkoleniowego takimi odrębnymi przepisami są regulacje zawarte w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, ze zm.). Na mocy art. 29 ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców dodano bowiem do art. 68 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ustęp 1a, w którym przyjęto, że wpłaty na fundusz szkoleniowy obciążają koszty działalności pracodawców. Zmiana ta oznacza w praktyce możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu już w momencie dokonania wpłaty przez pracodawcę na ów fundusz, a nie – jak było do tej pory – dopiero w chwili wydatkowania zgromadzonych w nim środków.

Należy jeszcze wspomnieć, iż na mocy ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców zmieniono również przepisy obu ustaw regulujących podatek dochodowy, wskazując, że w przypadku, gdy podatnik (pracodawca) nie wykorzysta środków z funduszu szkoleniowego w roku podatkowym ich wpłaty lub w roku następnym albo środki te zostaną wykorzystane w sposób niezgodny z przepisami, to taki podatnik (pracodawca) winien rozpoznać przychód w części odpowiadającej wpłatom uznanym uprzednio za koszt uzyskania przychodu.

Autorem komentarza jest dr Tomasz Bojkowski