Praca w systemie zadaniowym

6 stycznia 2010

893

Zgodnie z art. 140 k.p. – w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art. 129 k.p. W przypadku zadaniowego czasu pracy pracodawca nie określa godzin pracy natomiast zadania, które pracownik ma wykonać. W zasadzie czas realizacji tych zadań leży wówczas w gestii pracownika, który sam decyduje o długości dnia pracy. Tym samym dany pracownik nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy w określonym miejscu i określonym czasie. Należy zauważyć, iż błędem jest wprowadzanie przez pracodawców zadaniowego czasu pracy oraz równoczesne określanie godzin pracy, w czasie których dany pracownik powinien pozostawać w dyspozycji pracodawcy. Wprowadzenie zadaniowego czasu pracy jest dopuszczalne tylko w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy. Omawiany system czasu pracy może zostać wprowadzony wówczas, gdy pracownik jest uprawniony do samodzielnego decydowania kiedy i gdzie zrealizuje powierzone mu zadania, ponieważ w tym przypadku nie obowiązują go godziny rozpoczynania oraz kończenia pracy. System zadaniowego czasu pracy może zostać wprowadzony u danego pracodawcy układem zbiorowym pracy, regulaminem pracy bądź indywidualna umową pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Nie ma również przeszkód aby przedmiotowy system czasu pracy był stosowany zarówno wobec wszystkich pracowników, jak też jedynie wobec poszczególnych osób. Należy jednak pamiętać, że kodeks pracy wskazuje, iż pracodawca powierzając pracownikowi dane zadania powinien mieć na uwadze wymiar czasu pracy, który wynika z norm określonych w art. 129 k.p. – tzn. 8 godzinnej normy dobowej oraz przeciętnie 40 godzinnej normy tygodniowej w przeciętnie 5 dniowym tygodniu pracy. Ponadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 sierpnia 1999 r. (I PKN 181/99) orzekł, iż nazwanie czasu pracy „zadaniowym” nie wyłącza stosowania przepisów o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych. Wobec tego godziny nadliczbowe będą wchodziły w grę, jeżeli wyznaczonych zadań pracownik nie będzie mógł wykonać w normalnym czasie pracy. Wówczas nabędzie on roszczenie o ustalenie wynagrodzenia z uwzględnieniem dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Jednakże praca w godzinach nadliczbowych nie będzie miała zastosowania, gdy zadania zostały powierzone w sposób prawidłowy, zaś praca w wymiarze przekraczającym normy czasu pracy nastąpiła z winy leżącej po stronie pracownika np. była spowodowana niską wydajnością pracy owego pracownika.