Co ma zrobić pracodawca, gdy pracownik opuszcza (porzuca) pracę bez usprawiedliwienia? Czy jest to wystarczający powód, by rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika?
Porzucenie pracy bez usprawiedliwienia jest ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków każdego pracownika (art. 100 § 2 kp) i zgodnie z art. 52 § 1 pkt 1 kp może stanowić przesłankę do rozwiązania umowy o prace bez wypowiedzenia z winy pracownika. Pracodawca musi jednak pamiętać, że samo naruszenie podstawowych obowiązków pracy nie powoduje „automatycznego” wygaśnięcia stosunku pracy, dlatego chcąc rozwiązać umowę o prace z pracownikiem, który dopuścił się wyżej opisanego przewinienia, należy dopełnić wszelkich formalności wymaganych przez przepisy kodeksu pracy.
Oceniając, czy opuszczenie miejsca pracy przez pracownika stanowiło ciężkie naruszenie
podstawowych obowiązków pracowniczych, należy zwrócić uwagę na wszystkie okoliczności towarzyszące temu zdarzeniu, a zwłaszcza na „stan świadomości i woli pracownika” (wyrok SN z dnia 1 października 1997 r., I PKN 300/97). Porzucenie miejsca pracy bez usprawiedliwienia może być uznane za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, a tym samym za wystarczający powód do rozwiązania umowy o prace bez wypowiedzenia z winy pracownika, tylko wtedy gdy było ono wynikiem celowego działania pracownika lub rażącego niedbalstwa z jego strony.
Z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia pracodawca powinien się wstrzymać do momentu aż pracownikowi minie termin na usprawiedliwienie nieobecności. Tego typu informacje powinny zostać przekazane pracodawcy nie później niż w drugim dniu nieobecności pracownika w pracy. Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie stanowią inaczej, pracownik może złożyć wyjaśnienia osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo drogą pocztową (decyduje data pocztowego) (rozdz. 1 § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 60, poz. 281 z późn. zm.)).
Nawet jeśli pracownik usprawiedliwił nieobecność w pracy z opróżnieniem (w terminie późniejszym niż drugiego dnia nieobecności w pracy) to zarzucenie mu opuszczenia pracy bez usprawiedliwienia nie jest zasadne, gdyż nieusprawiedliwienie w terminie nieobecności w pracy i opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia stanowią dwa różne naruszenia obowiązków pracowniczych (wyrok SN z dnia 4 grudnia 1997 r., I PKN 416/97).
Autor: Wojciech Ostrowski, radca prawny w kancelarii „Rachelski i Wspólnicy”
https://digiartia.com/product/legal-power-law-firm-html-template/
https://digiartia.com/product/justitia-multiskin-lawyer-legal-wordpress-theme/