Art. 39 ust. 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym nakłada na kierowcę oraz podróżujących z nim pasażerów obowiązek korzystania z pasów bezpieczeństwa, o ile pojazd samochodowy jest w takie pasy wyposażony. Omawiany obowiązek nie dotyczy jedynie kategorii podmiotów wymienionych w art. 39 ust. 2 powołanej ustawy, w tym m.in.: osób mających orzeczenie lekarskie o przeciwwskazaniu do używania pasów, kobiet o widocznej ciąży, kierujących taksówką osobową podczas przewożenia pasażera, funkcjonariuszy służb mundurowych czy konwojenta podczas przewożenia wartości pieniężnych.
Przedstawiona regulacja została zaskarżona do Trybunału Konstytucyjnego w trybie skargi konstytucyjnej przez osobę ukaraną za wykroczenie drogowe polegające na prowadzeniu samochodu bez zapiętych pasów. Skarżący podniósł, iż nałożenie na niego rozważanego obowiązku przez prawodawcę pozbawia go możności swobodnego decydowania o własnym bezpieczeństwie, a w konsekwencji bezpodstawnie ogranicza przysługującą każdemu człowiekowi sferę wolności.
W wyroku z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. akt SK 48/05, Trybunał Konstytucyjny orzekł jednak, że art. 39 ust. 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym jest zgodny z art. 30 (zasada przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka) oraz z art. 47 (prawo do ochrony życia prywatnego, w tym swobodnego podejmowania decyzji dotyczących życia osobistego) w zw. z art. 31 ust. 1 Konstytucji. Trybunał – odwołując się do przyjętych w tym względzie standardów prawnych ukształtowanych przez orzecznictwo trybunałów międzynarodowych i sądów konstytucyjnych innych państw – wskazał, iż prawodawca, poza wymogami mającymi na celu zabezpieczenie interesu uczestników ruchu drogowego innych niż podmiot obowiązany do ich respektowania, może formułować także wymogi chroniące życie i zdrowie samego obowiązanego, co w pełni odpowiada aksjologii polskiej ustawy zasadniczej.
Autor: Mikołaj Hermann, prawnik
https://digiartia.com/product/legal-power-law-firm-html-template/
https://digiartia.com/product/justitia-multiskin-lawyer-legal-wordpress-theme/
