Z dniem 19 kwietnia 2010 roku weszła w życie ustawa z dnia 17 grudnia 2009 roku o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 roku, nr 7, poz. 45) („Ustawa”).
Zmianie uległy m.in. przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 roku Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 roku, nr 43, poz. 296 ze zm.) („KPC”), określające zasady doręczania pism procesowych, zarówno przez Sąd, jak i profesjonalnych pełnomocników.
Przed wejściem w życie Ustawy do podmiotów za pośrednictwem, których Sąd dokonywał doręczeń należała poczta, komornik, woźny, a także sądowa służba doręczeniowa. Natomiast, na mocy Ustawy zrezygnowano z dokonywania doręczeń poprzez woźnego na rzecz osób zatrudnionych w Sądzie. Ponadto, dokonywanie doręczeń Sąd będzie mógł zlecać nie tylko operatorowi publicznemu Poczty Polskiej, jak było to dotychczas, ale również innemu operatorowi pocztowemu w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2003 roku Prawo Pocztowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2008 roku, nr 189, poz. 1159 ze zm.).
Zmiany dotyczyć będą również przepisów o wzajemnym doręczaniu pism procesowych przez strony w toku sprawy. Nowelizacja art. 132§1 KPC zakłada przede wszystkim przekształcenie obowiązującej fakultatywnej formy doręczeń pism między profesjonalnymi pełnomocnikami w formę obligatoryjną nie tylko w sprawach gospodarczych, ale również w sprawach cywilnych. Ponadto, rozszerzeniu ulegnie katalog podmiotów zobowiązanych do stosowania takiej formy doręczeń. Obowiązek ten obejmować będzie bowiem strony reprezentowane przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego, a także radcę Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.
Pisma, do których nie dołączono dowodu doręczenia, podlegać będą zwrotowi bez wzywania do usunięcia braku.
Jednakże, poprzez dodanie art. 132§1¹ KPC, z tej formy doręczeń wyłączono wnoszenie pozwu wzajemnego, apelacji, skargi kasacyjnej, zażalenia, sprzeciwu od wyroku zaocznego, sprzeciwu od nakazu zapłaty, zarzutów do nakazu zapłaty, wniosku o zabezpieczenie powództwa, skargi o wznowienie postępowania, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia i skargi na orzeczenia referendarza sądowego, które należy złożyć w Sądzie wraz z odpisami dla strony przeciwnej.
Ponadto, nowelizacji ulegnie art. 139 KPC, dotyczący trybu tzw. awizowania przesyłki. Jeżeli niemożliwe będzie doręczenie pisma stronie, pismo zostanie złożone w placówce pocztowej danego operatora, a doręczane w inny sposób – w urzędzie właściwej gminy, umieszczając zawiadomienie o tym w drzwiach mieszkania adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono, oraz z pouczeniem, że należy je odebrać w terminie siedmiu dni od dnia umieszczenia zawiadomienia. W przypadku bezskutecznego upływu tego terminu, czynność zawiadomienia będzie należało powtórzyć. Natomiast, jeżeli adresat odmówi przyjęcia pisma, doręczenie będzie uznane za dokonane.
Warto jednak zauważyć, iż w sprawach wszczętych przed dniem 19 kwietnia 2010 roku do czasu zakończenia postępowania w danej instancji, stosuje się dotychczasowe przepisy KPC o doręczaniu pism.
Autor: Agnieszka Adach, Karolina Frańczak prawnicy z Kancelarii Stopczyk & Mikulski
