W dniu 17 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów (sprawa o sygn. III UZP 2/15), udzielił odpowiedzi na pytanie „Czy tytułem do podlegania ubezpieczeniom społecznym przez członka zarządu spółki akcyjnej, który zawarł z tą spółką umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania (kontrakt menadżerski) w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, jest prowadzenie tej działalności (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r.; poz. 1442 ze zm.), czy umowa o świadczenie usług (art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy)?”.
Odpowiedź w tej kwestii pozostaje jednak niekorzystna dla menedżerów, ponieważ SN wskazał, że:
„Tytułem do podlegania ubezpieczeniom społecznym przez członka zarządu spółki akcyjnej, który zawarł z tą spółką umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, jest umowa o świadczenie usług (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych)”.
Nie ma jeszcze pisemnego uzasadnienia przedmiotowej uchwały, ale przesądza ona, że w przypadku zawarcia przez członka zarządu spółki z tą właśnie spółką umowy o zarządzanie w ramach prowadzonej przez menedżera działalności gospodarczej – umowa taka będzie oskładkowana jako umowa zlecenia. Fakt prowadzenia przez menedżera pozarolniczej działalności gospodarczej nie będzie miał w tym przypadku żadnego znaczenia prawnego. W konsekwencji podstawą obliczenia składek emerytalnych i rentowych nie będzie już co do zasady 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia podawanego przez Główny Urząd Statystyczny, lecz wartość uzyskiwanych przychodów z tytułu zawartego przez strony kontraktu menedżerskiego. Wyliczone w ten sposób składki będą zdecydowanie wyższe, niż składki, które menedżerowie odprowadzaliby do ZUS jako typowi przedsiębiorcy. Oznacza to jednocześnie, że w tych przypadkach to nie menedżerowie – przedsiębiorcy, lecz „zatrudniające” ich podmioty powinny odprowadzać ww. składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Uchwała ta uzyskała moc zasady prawnej a przedstawiona w niej wykładnia wiąże od dnia podjęcia uchwały (czyli od 17 czerwca 2015 r.). Nadanie danej uchwale mocy zasady prawnej oznacza, że wiąże ona Sąd Najwyższy nie tylko w tej sprawie, w której została podjęta, ale także w innych rodzajowo jednorodnych sprawach.
WW.
