Dobra osobiste

Pojęcie „dobra osobiste” występuje w Kodeksie cywilnym i jest utożsamiane przede wszystkim z dobrami o charakterze niemajątkowym przysługującymi każdemu człowiekowi (osobom fizycznym), które są chronione przez przepisy prawa.

Najczęściej jako przykłady dóbr osobistych wskazuje się zdrowie, cześć, dobre imię, swobodę sumienia, nazwisko, wizerunek, tajemnicę korespondencji, twórczość naukową, nietykalność mieszkania, prawo do prywatności. Katalog dóbr osobistych ujętych w art. 23 Kodeksu cywilnego jest katalogiem otwartym i rozwijanym z biegiem czasu.

Dobra osobiste nie są jednak ograniczane tylko do osób fizycznych. Dobra osobiste odnoszą się także do osób prawnych np. spółek kapitałowych, przedsiębiorstw państwowych itp. oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej (spółki osobowe). Dobra osobiste osób prawnych także mają charakter niemajątkowy i niezbywalny i zalicza się do nich najczęściej:

• dobra sława (dobre imię, dobra reputacja) – odpowiednik dobrej czci osoby fizycznej
• nazwa – indywidualizuje osobę prawną
• nietykalność pomieszczeń
• tajemnica korespondencji
• sfera prywatności.

Dobra osobiste zarówno osób fizycznych jak i innych podmiotów korzystają z ochrony prawnej. Podstawowe zasady ochrony dóbr osobistych zawarte są w art. 24 Kodeksu cywilnego.

Regulacja art. 23 i nast. Kodeksu cywilnego.